Toen ik – een aantal jaren geleden – voor het eerst een ledenvergadering van de Partij van de Arbeid bezocht, schrok ik me rot van de lage opkomst. Ik had een zaal vol mensen verwacht, maar in werkelijkheid zaten we met z’n allen rond één grote ovale tafel, waarop een kan koffie, thee en een pak koeken, wat ruimschoots genoeg bleek voor alle aanwezigen.
Totaal zo’n 20 mannen en vrouwen, allen met een goede, fatsoenlijke, sociale inborst én van enigszins gevorderde leeftijd, waarbij ikzelf – met 65 jaar – het gemiddelde eerder verlaagde dan verhoogde.
Geen progressieve jongeren, die al dan niet luidruchtig en goed beargumenteerd de sociale problemen van de 21ste eeuw kenbaar maakten, die met nieuwe ideeën kwamen, die invloed wilden, die felle discussies aangingen en bereid waren om ook via politieke kanalen hun stem te laten horen.
Waar is “die-jeugd-van-tegenwoordig”, die op zondag ook wel eens naar een winkel willen of een feestje willen vieren? Waar zijn die mensen, die te hoop lopen tegen lastenverhoging, milieuvervuiling en het lozen van chemisch afval in de rivier. Waar zijn de ouders, die bezorgd zijn over de toekomst van hun kinderen? Waar zijn die werkelijke ervaringsdeskundigen van “woningnood”, van te hoge woonlasten, van te weinig sociale huurwoningen, van betaalbare koophuizen, waarvoor papa en mama nu beiden te lang en te veel samen aan het werk moeten. Om vervolgens kapitalen af te tikken voor kinderopvang!
Tja, ik snap ook wel, dat het dan niet zo gemakkelijk is om ’s avonds nog tijd te steken in “de politiek”. Maar daarmee krijg je wel daadwerkelijk invloed op bovenstaande vraagstukken, alsmede het reilen en zeilen van ons dorp.
Ik hoor je zeggen: “Ja, maar ik weet er niet zo veel van” en “luisteren doen ze toch nooit!”
Nou, dat tweede zullen we nog wel eens zien (!) en dat eerste heb je – met een beetje gezond verstand – zo onder de knie.
Zelf heb ik bij de PvdA een goede begeleiding ondervonden door mensen met politieke ervaring;
die geven uitleg en nemen je mee naar fractie-, raads- en regio-vergaderingen, waar je voor je mening uit kunt komen, in discussie kan gaan over interessante onderwerpen, zoals bezuinigen-of- niet of waarop-wel-of-niet. Of over (sociale) woningbouwplannen, en – voor je het weet – rij je met een emmer grond achterop de fiets naar onze chemiereus Chemours aan de overkant.
Je hebt een mening, dus laat die horen! Geen naar azijn smakend commentaartje op de sociale media, maar gewoon luid, duidelijk en onderbouwd via een echte sociale partij.
Bel, mail, kom langs en we leggen het uit, begeleiden je, terwijl er ook mogelijkheden zijn om specifieke debat- en vergadertrainingen te volgen, enz.
Politiek is soms een simpeler en mooier vak of hobby, dan je denkt!
Wij zijn er nog lang niet klaar mee, maar wel klaar voor!
Joop Keesmaat
Geboren op 3 juni 1952 in Alblasserdam, zoon van een pijpfitter en in 1973 getrouwd met ras-Sliedrechtse Sia Romijn en toen ook verhuisd naar Sliedrecht. In zijn werkzame leven “runde” Joop een wereldwijd opererend zeesleepvaartbedrijf en was mede-eigenaar van twee zeegaande sleepboten. Inmiddels is hij met pensioen. Qua muziek helemaal blijven hangen in “the sixties”
Meer over Joop Keesmaat
